امشب شبی است که در عالم دیگری سیر می کنم خودرا به دور از کشمکش ها  ی روز مره ، خالی از هر دغدغه 

خداوندا از چه بگویم از نبودن مردان بی ادعا ،نبودن هم صحبت همدرد ،حال باید کوهی از مشکلات را برای اثبات خواستن تو متحمل شوم باید این باور  را در خود زنده کنم که برای رضای تو  در این هستی گام   می نهم  ،به من وجود دادی که خود بفهمم باید موجود می شدم باید رسید باید باور کرد که باید زندگی کرد با تمام نشیب ها اگر تو را غرق می کند تو حداقل فریاد بزن  حداقل بگو مخالف با این مسیر هستی خیلی سخت است  خیلی ...آنقدر که درون پر تلاطم می شود تو را بیقرار می کند و هیچ چیز نمی بینی تا دلت را به آن خوش کنی آن زمان  است که درک میکنی فقط خداست اوست تو را به نظاره نشسته و مینگرد میخواهد ببیند کی این بنده می فهمد باید از او بخواهد کی دست از تلاش بر می دارد آیا ظرفیت اوبا ادعای او  برابری میکند چقدر امورات دنیوی او را جذب میکند چقدر " ای بنده به خود آی"

عمر سپری می شود تو در خود فرو رفته ای سر در گم بی همراه و بی یار بدون هیچ توشه ای، در سرزمین گمشده ها بی ثبات ف بیا تا همراه شویم و قدر فرصت بدانیم ... آن زمان که می خواستم الفاظ بیابم خود را گم کرده بودم و حال که خود را می یابم الفاظ را گم کرده ام